Ostatnio dość głośno było o Stanisławie Zagajewskim - rzeźbiarzu z Włocławka. Pomimo międzynarodowego uznania i stałej ekspozycji prac w muzeum żyje w ogromnej nędzy, pod opieką "Opieki Społecznej" i "opiekunki" zamykającej go na kłódkę, za kratą. Dzięki interwencji telewizji trafił do szpitala, pod prawdziwą opiekę.

Kiedyś miałem przyjemność posiadać rzeżbę wykonaną przez tego artystę. Był to jeden z wielu ptaków mijanych przez procesję podczas ekspozycji na powietrzu Drogi Krzyżowej ...w trakcie święta. Rzeźba-świecznik przedstawiał dwa ptaki pośród kwiatów a nad nimi górował płomień świecy.
Stanisław Zagajewski tworzy swe dzieło w glinie, na kuchennym stole (jedynym jaki posiada), pomiędzy otwartymi konserwami, psimi miskami (psy jadają razem z nim) i innymi odpadkami walającymi się po jego "pracowni-blacie".
Jego prace... jego rzeżba jest właściwie nieskończona. Tworzy kompozycje składające się z mniejszych obiektów - każdy z nich jest odrębnym dziełem, jak stacja w jego Drodze Krzyżowej. Tworzy świat zatrzymany w glinie, z całą jego złożonością i drobiazgowością. Jako narzędzi używa niepotrzebnych nikomu przedmiotów - starego grzebienia, różnego typu zakrętek itp. Dzięki nim wyczarowuje świat bajeczny, przepełniony detalem, świat składający się z dziesiątków rzeźb, tysięcy światów... Rzeźby swe najchętniej widzi w plenerze, wtopione w świąteczną rzeczywistość polskiej wsi.

stała expozycja we włocławskim Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej

Jesteśmy jak gwiazdy - poruszamy się po orbitach, świacimy blaskiem, mamy swoje planety i sami jesteśmy też planetami. Czasem działają tak wielkie siły (nie zawsze jest to zewnętrzny obiekt), że wyrywają nas z określonego porządku. Wystrzeleni z ogromną prędkością oddalamy się w nieznane.

Co tam dziś na stół zapodajemy?

Jeśli ktoś lubi oliwki to też może je chyba dodać (ja nie lubię) :)
Oczywiście "bardziej wytrawni smakosze" (nie gardzący skomlikowanymi daniami) mogą podować ZIEMNIACZKI w PIECZARKACH z CZISNKIEM na MASEŁKU wraz z jakim wykwintnym miesiwem a wówczas powinni dobrać sobie dodatki (surówki, albo co innego).
Wegetarianom lubiącm wielość dań mogę zaproponować do tego jakąś fasolkę szparagową z tartą bułką, ale ja osobiście nic więcej nie dodaję - ot takie siermiężna danie :)

Pu - Erh to jedna z najwartościowszych herbat zdrowotnych. Jej właściwości doceniono już ok. 1400 lat temu. W okresie dynastii Tang (618-907). Zhao Xuemin, słynny lekarz i farmaceuta, który dożył 102 lat i przez całe życie pił herbatę Pu - Erh, tak o niej pisze:
Przeprowadzone w ostatnich latach w Japonii badania właściwości herbaty Pu - Erh przyniosły rewelacyjne wyniki. Otóż odkryto, że hamuje ona rozwój raka i nie wywiera przy tym żadnych działań ubocznych. Nie zaleca się jej jedynie osobom nerwowym i nadwrażliwym. Pomimo łagodnego działania Pu - Erh bezlitośnie zwalcza szkodliwe tłuszcze, czyści krew, odtruwa organizm ze wszystkich toksyn. Jej pozytywne działanie ma charakter całościowy. Nawet niewielkie dawki pobudzają procesy przemiany materii. Spadek masy ciała, uzyskany dzięki regularnemu piciu herbaty daje dobre samopoczucie, większą energię, przywraca radość i jakość życia. Zawarte w niej flawonoidy zapobiegają tworzeniu się zwapnień na ściankach żył. Herbata Pu - Erh zawiera duże ilości niezbędnych aminokwasów i biopierwiastków, m.in. wapnia, magnezu, żelaza, cynku, manganu, miedzi, selenu oraz dobrze przyswajalną witaminę E. Składniki te właśnie w takich proporcjach jak występują w liściach Pu - Erh, mają bezpośredni związek z długowiecznością. Zwiększają odporność organizmu i zapobiegają powstawaniu agresywnych związków tlenu - wolnych rodników, które odgrywają dużą rolę między innymi w genezie wielu chorób przewlekłych.
Herbata działa łagodnie i stopniowo. Należy pamiętać, że mniejsze dawki mają lepsze działanie niż zbyt duże. Należy parzyć ją jak każdą czarną herbatę.